کد مطلب:210908 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:115

امام صادق و درس ایمان
از مؤسس مدرسه جعفری پرسیدند ایمان یعنی چه؟

«قال علیه السلام معنی صفة الایمان الاقرار و الخضوع لله بذل الاقرار و التقرب الیه به و الاداء له بعلم كل مفروض من صغیر او كبیر من حد التوحید فما دونه»

فرمود معنی صفت ایمان اقرار و خضوع به ساحت كبریائی حق است بذل اقرار كه خود را كوچك پندارد و او را تعظیم نماید و تقرب به سوی او را به وسیله ایمان بشناسد و هر چه كه از صغیر و كبیر و بزرگ و كوچك واجب می داند از مراتب توحید بشناسد - تا آنجا كه اطاعت حق موجب تقرب است. [1] .

وقتی انسان این حقیقت را درك كرد كه پایه بندگی بر اطاعت است و تقرب بر مبانی ایمان است بدان صفت می رسد كه وصف شد و او مؤمن است و مستحق صفت ایمان یعنی تقرب است كه مستوجب ثواب است زیرا از جمله ایمان اقرار است و معنی اقرار تصدیق به اطاعت است كه خود را موظف به اطاعت حق بداند و بداند كه اطاعت كوچك و بزرگ ندارد همه به هم پیوسته است و هر كس اطاعت كند بدون آنكه بعضی را اطاعت نماید و بعضی را تمرد یا مخالفت



[ صفحه 414]



او مؤمن است و در عرف هم گفته اند ایمان یعنی ادای فرایض بزرگ و ترك معاصی بزرگ اگر چه معاصی كوچك را مرتكب شده باشد یا اطاعت كوچك را تمرد كرده باشد این چنین كسی از ایمان خارج نیست چنانچه در قرآن فرموده: «و ان تجتنبوا كبائر ما تنهون عنه نكفر عنكم سیئاتكم و ندخلكم مدخلا كریما.»

آیه 31 سوره نساء

اگر از گناهان بزرگ اجتناب كنید ما گناهان كوچك شما را می آمرزیم و داخل صفوف آنها می كنیم كه كرامت شده اند كه نشان می دهد آمرزش در صغایر است و اگر كسی گناه كبیره كرد به تمام قدرت معصیت او را كیفر می دهند و معذب می نمایند و این است صفت ایمان و نشانه مؤمن مستوجب ثواب.


[1] تحف العقول ص 329.